Dawniej dzieci częściej spędzały czas na świeżym powietrzu: więcej biegały, chodziły, skakały, zużywając przy tym mnóstwo energii. Teraz zwykle się bawią w zamkniętych pomieszczeniach. Zdecydowanie mniej się ruszają, a to co jedzą, ma dużo więcej kalorii niż jedzenie dwadzieścia lat temu. Doba komputerów, telewizorów, internetu i gier sprawia, że często nie mają motywacji, żeby wyjść na zewnątrz. O wiele sprawniej „poruszają się” po klawiaturze komputera i telefonu komórkowego, niż po boisku czy podwórku. Już 80% dzieci w wieku od 2 do 5 lat korzysta regularnie z Internetu – minimum jeden raz w tygodniu. (Źródło: Raport Always Connected: the new digital media habits of young children, The Joan Ganz Cooney Center at Sesame Workshop, 2011, USA).
Rodzice również wolą ten czas spędzać bardziej stacjonarnie – w domu. Nie ma co wymagać od dzieci, żeby same miały ochotę bawić się na podwórku, dopóki mama z tatą nie odejdą od telewizora i nie rozpoczną aktywnego trybu życia.
Pokażmy dzieciom, jak przyjemnie jest kopać piłkę, grzebać w ziemi, ganiać się lub po prostu bawić się na świeżym powietrzu. Dzieci nie potrzebują żadnych zestawów ćwiczeń, wystarczy aby okazje do ruchu były interesujące dla nich i rozwijały różne grupy mięśni. Warto pamiętać, że czas ćwiczeń nie musi być ściśle określony, lepiej kierować się zachowaniem dziecka. Kiedy maluch zaczyna nudzić się (np. siadać, marudzić, odchodzić), to znak, że trzeba zakończyć aktywność. Można wrócić do niej innego dnia i zaproponować coś innego. To ma być zabawa, a nie droga do wyznaczonego celu. Oto kilka przykładów zabaw dla mam, tatusiów i maluchów, które mogą stać się waszymi ulubionymi:
- puszczanie latawca,
- rzucanie, kopanie piłki do siebie nawzajem,
- skakanie po kałużach (w kaloszach),
- „malowanie” płotów, chodników wodą,
- wspinaczki na drzewa i inne nadające się do tego obiekty,
- ozdabianie drzew i krzewów,
- zabawa „ziemia parzy” (kiedy padnie to hasło, żadna stopa nie może dotykać ziemi,
- rysowanie wzorów: kijem po piasku, kamykiem, lub patykiem po ziemi,
- rzucanie i łapanie piłki, wyjście do parku, lasu,
- oglądanie roślin, małych zwierząt przez lupę,
- zabawa w chowanego,
- zabawy z parasolem: „łapanie wiatru” – bieganie z trzymaniem parasola za sobą, „odpychanie wiatru” – przed sobą,
- chodzenie po murkach, krawężnikach,
- balansowanie (na przykład na desce położonej na okrągłym pieńku – asekuruj dziecko),
- zabawa w kolory (kiedy padnie nazwa koloru, trzeba jak najszybciej znaleźć przedmiot w wymienionym kolorze),
- puszczanie baniek (przepis: 1 litr wody , 2 lub 3 łyżki płynu do mycia naczyń, łyżeczka gliceryny, dostępnej w każdej drogerii),
- zabawa „ciepło – zimno” (schowaj coś, np. maskotkę i poproś dziecko, by ją znalazło. Wołaj „zimno, zimno”, gdy jest daleko od ukrytego przedmiotu, i „ciepło, gorąco, parzy!”, gdy się do niego zbliża.),
- wyścig szyszek – ten, kto pierwszy doniesie szyszkę na głowie do mety – wygrywa. Szyszki nie można trzymać rękami ani w żaden inny sposób podtrzymywać. Jeżeli któremuś z graczy w czasie wyścigu spadnie szyszka z głowy, cofa się na sam początek i zaczyna wyścig od początku.
Kiedyś dzieci były dużo bardziej sprawne. Problem nadwagi nie był tak często spotykany. Największą karą dla nich był „szlaban na podwórko”, teraz zakazanie wyjścia na boisko czy plac zabaw nawet nie zrobi na dziecku większego wrażenia.
Warto już od dziś zacząć odczulanie na ruch! Zadbajmy o to, żeby maluchy były sprawne a przede wszystkim zdrowe. Inaczej sami przyczynimy się do powstania nowego pokolenia: uczulonych na ruch słabeuszy.
Emilia Domitrz
metodyk Przedszkoli Pomarańczowa Ciuchcia,
absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego,
od wielu lat nauczyciel w Przedszkolach Pomarańczowa Ciuchcia.
